ශ්‍රී ලංකාවේ විවෘත ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය
නූතන ලොව ආර්ථික යන්න ඉතා කාලීන වූත්, අනිවාර්ය වූත් , අත්‍යවශ්‍ය වූත් , සංවර්ධන ක්‍රියාවලිය තුළ වැදගත් මිනුම් දණ්ඩක් වූත් තේමාවක් බව අප දනිමු. අතීතයේ සිට ලංකා ආර්ථිකය විවරණයේදී පළමුව යැපුම් කෘෂිකර්ම ආර්ථිකය මත ලංකා ආර්ථික පදනම් විය. පසුව ජාත්‍යන්තරය තුළත්, ජාතික පසුබිම තුළත් වූ විපර්යාස කරණ කොට ගෙන මෙරටට ආ බ්‍රිතාන්‍ය ජාතිකයන් ලංකාව යටත් කර ගැනීමෙන් පසු මෙරට වැවිලි බෝග මත පදනම් වු ආනයන – අපනයන ආර්ථිකයක් ඇති කරන ලදී. විවිධ අවදීන් තුළ ලංකාවේ වූ නව ආර්ථික සංවර්ධන ප්‍රවණතා සැලකිමේදී 1961 – පුද්ගලික විවසායකයන්ට ඉඩ විවර වීමත් ,1970 – ආවෘත නැඹුරු ආර්ථිකයක් බවට පත් වීමත්, 1978 – විවෘත ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය හඳුන්වා දීමත් සිදු විය.
රටක ආර්ථික වර්ධනය යනු එම රටෙහි මූර්ත ජාතික නිශ්පාදනයේ වසරින් වසර සිදුවන වැඩිවීමේ ප්‍රතිශතයයි. පසුව පැන නැගුණු සංවර්ධනය නම් පුළුල් විග්‍රහය යටතේ ඇති තිරසාර සංවර්ධනයේ ආරම්භය සිදුවිය. එනම් සංවර්ධන කරා යන මාර්ගයේදී ආර්ථිකය සතු සම්පත් අනාගත පරපුරට සුරක්ෂිත කරමින් වර්තමාන අවශ්‍යතා ඉටුකර ගැනීමයි.ආර්ථික, දේශපාලනික හා සංස්කෘතික ක්‍රියාකාරිත්වය තුළ සිදු වන අන්‍යෝන්‍ය සබඳතාව ලෙස හඳුන්වන ගෝලීයකරණය නිසා ලංකාව තුළ ද වැඩ ලෝකය හා ගෝලීය වෙළෙඳපොළ පුළුල් වීමත්, අඩු මිලට ශ්‍රමය ලබා ගත හැකි රට වලට කර්මාන්ත සංක්‍රමණයත් සිදුවිය. එසේම මෙම ගෝලීයකරණය නිසා බහුජාතික සමාගම් බිහි වීමත්, දේශීය මුදල් විදේශ වලට ඇදී යාමත්, තොරතුරු තාක්ෂණයේ සිදු වූ විප්ලවීය වෙනසත් යන කරුණු හේතු කර ගෙන ඍජුව හෝ වක්‍රවද, වාසි හෝ අවාසි සහගත ලෙසද ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථිකයටද බලපෑම් කල බව පෙනේ. එම නිසා නිදහස් වෙළඳකලාප පිහිටුවා, දේශීය හා විදේශීය ආයෝජන දිරි ගන්වා ශ්‍රී ලංකාවේ ආර්ථික ප්‍රගතියට ක්‍රියා කල යුතු බව මගේ පුද්ගලික මතයයි.
Rtr. ජනිත්‍යා සවින්දි
Share this content:
Leave a Reply