"Vampires or demons, Who are you most afraid of? No one, but myself." (Haiku, or Haiku poetry, is a traditional genre of poetry originated in Japan. Traditional Haiku consists of three lines and 17 syllables, typically following the syllable count of 5,7,5. The haiku poetry is usually based on observations and realizations of truth.) -Rtr. Inura Dewasinghe
තරු පිහාටුවක් මටත් දෙනව දෝසඳ කුමාරියක් නොවෙ‍යි කිමෙක් දෝඈත විශ්වයේ ඉගිළ යන්න දෝහීන නිම්නයේ…මං රැජිනක් දෝ… අහස් දූපතේ මල් පිපේවි දෝහිම කැට ඉවුරේ සැනසීමක් දෝඇහිපිය හෙවණේ උණුහුම ඇත් දෝහීන නිම්නයේ…මං රැජිනක් දෝ… තරු පිහාටුවක් මටත් දෙනව දෝ… නීල කඳුකරේ මං කුසුමක් දෝනීල විල් දියේ තිසරඟනක් දෝනීල තුරුපතේ පිනි බිඳුවක් දෝහීන නිම්නයේ…මං රැජිනක් දෝ… තරු පිහාටුවක් මටත් දෙනව දෝ… - Rtr. කවීෂා හංසි
you are an oceanso deep and silentbaring all the chaoswithout any whineI hear you singwith the windyou forgiveunderstandloveunconditionallybut I am afraid thatone dayyou will get overwhelmedand release your thought tidesunexpectedlyjust like oceans do once in a while - Rtr. Bhagya Naranpanawa
Red paint splashed all over the room, Smell of salt and metal, Funny how one could almost think blood has been spilled tonight in a calm household. A guy on all fours, Begging, crying- "Not my Son, not him He's still eighteen" And a grim lover at the counter, Starring at the mess on the kitchen floor Flesh, and more "Red paint" Boom! The once pale body, laid on the floor Gives not a single twitch His Ken-doll lips - blue, now tainted with wet streaks of Red, A young man hovers over the broken pieces of a marble statue, Stands and walks back, A snail leaving dark trails of revenge, Sense of smug pride strewn across the white face,…
ඔහු තම පෙම්බර ළබැඳියටත් , ඔහුගේ ම යහපත් මිතුරියකටත් මෙසේ ලියා තිබුණි. ළබැඳියට, හදවත කැඩී සුන් වී ගිය එක දිනකකොහෙන් ආව සුරඟනක් ද ඔබ එදිනනෙතඟ කඳුළු බිඳුවක් නුඹ මෝදු කළඅලුත් හීනයක් දුන්නා මගෙ හිතට හැම දිනක් ගනින්නැතිනුඹ දකිනු රිසින් මංඑක දිනක් යෙදෙන්නැතිනුඹව දැකගත්ත මංමුනිවත ම රකින්නැතිගොළුවෙකුගෙ විලස ම මංකොහොම නම් කියන්න දනුඹට පෙම් කරමි මං යහපත් මිතුරියට, කටකාර කියවිල්ලනිමක් නෑ කනත් නෑඒත් නුඹෙ හිත හොඳයිමං තාම කිව්වෙ නෑකිසි දෙයක් කියන්නටබයක් නෑ වගක් නෑයහපත් ම මිතුරියටමිලක් නෑ කමක් නෑවිහිළුවට තහළුවටකෙළවරක් ඇත්තෙ නෑබණ කතා දෙසන්නටඊට වැඩි කෙනෙක් නෑලොකුකමයි පණ්ඩිතයිකමක් නෑ කමක් නෑමචං උඹ හොඳ එකීතරහ නෑ තරහ නෑ Rtr. කවීෂා හංසි
In a world where nature and mankind entwine, A tale of hope, where the sun and moon align. With laws that nurture, and economics keen, Sustainable development, the ultimate dream. Nature's canvas painted with hues so grand, Forests, oceans, deserts, earth's endless land. In the fragile balance, where ecosystems thrive, Laws stand as guardians, ensuring all life. Environmental laws, with purpose profound, Protecting the earth, with a watchful eye around. Air, water, and soil, they safeguard with care, For a world that's healthy, clean, and fair. But some may question, do these laws impede? The engines of growth, where industries lead. Yet herein lies a tale untold and true, Economics and nature, in harmony they brew. For sustainable development, the…
We never knew each other heart to heart, Never talked much, My views being misguided by what I thought to be true. Yet, at the moment fire enveloped your resting soul, and the heat seeped into your dry flesh, And your body became charred and melted, Turned into ashes, We were closer than ever. When I breathed in the air filled with the smoke of your burned corpse, We were one unlike before . - Rtr. Vibhavee Sarathchandra
සුසුවඳ සුළඟේ - මල් මකරන්දේනීල දෙණිපතේ - සෙවණැලි යායේහීන පුරෝගෙන - සීත මකාගෙනගලනා ගඟුලැල්ලේ අහස් තොටුපළේ - වලා ඔරු තලේහීන දියඹරේ - හරිත තුරුල්ලේසෙනෙහෙ බෙදාගෙන - සිනා මවාගෙනගෙවෙනා දිවිගමනේ උණුසුම් උදයේ - තුරු හසරැල්ලේපිනි කඳුළැල්ලේ - දේදුනු යායේසුසුම දරාගෙන - තුටින් පිරීගෙනකියනා ගී මිහිරේ Rtr. කවීෂා හංසි
When time comes to say goodbye, We cry to soothe the pain in our hearts, Am I less human because I shed no tears? We make no effort to see the living, Yet we find time to see the dead, Am I allowed to regret the lack of memories? The pain, the hurt, the emotional scars carved over decades, We forget them in a second, Am I foolish to repent over the mistakes of childhood? When Death visits and wraps his ghostly claws around my neck, Am I allowed to tell him no? Rtr. Vibhavee Sarathchandra
Once upon a time,lived a fool and a priest.Fool, who desire crime,with a heart of a beast. The Priest save him no prayer,but some wine & crumbs of bread.For his heart so heavy with desire,flames ignite the skin while he bled. Once upon a time,the Priest loved the Fool.Oneday,he forgot his church rhymes,and that was a change of rule. The Fool said,"My dear, dear FedyaI please to kill."And everybody could swear,it was wet in red down the hill Rtr. Chamodi Peduruarachchi